Vietnam

’s Avonds laat ben ik in Vietnam aangekomen, heb een taxi naar het backpackers hostel gepakt. Als ik uit de taxi stap en me een heel ander hostel had voorgesteld besluit ik toch maar een kamer te pakken. De volgende dag zal ik het echte backpackers hostel wel zoeken. Maar het loopt toch iets anders, als ik de volgende ochtend met een motor terug kom. Een oude Honda, 100cc waar ik Vietnam mee door wil gaan cruisen. Met mijn motor en mijn gsm met navigatie op de motortank getaped rij ik zo naar het echte backpackers hostel, waar alle backpackers samen komen. En waaruit verschillende georganiseerde excursies vertrekken.

Mijn motor plannen veranderen wat wanneer ik Tom tegen kom. En op de uitnodiging in ga om mee naar Sapa te gaan, een excursie van 2 dagen. Sapa ligt tegen de Chinese grens en is niets meer dan bergen met rijst velden, maar wat is het mooi daar. We hebben een gezellige groep, Liane uit Nederland loopt ook mee. Het is een trekkers tocht van 30km, waar je over bergen klimt en door de rijstvelden wandelt. ’s Avonds overnachten we op een homestay adres, waar het tot laat in de avond gezellig is. De volgende ochtend lopen we de rest van de toch, weer door de rijstvelden, bamboebossen, en we zien de mooiste watervallen.

Liane gaat de volgende dag op de Castaway excursie, en Tom en ik besluiten met die groep mee te gaan. Want hoe groter de groep op deze excursie hoe beter. Castaway is totaal iets anders als Sapa, het is op een eilandje in Hai long Bay en is 3 dagen. Het is vooral drinken voor gevorderden. Verder kun je er wakeboarden en rotsklimmen, volleyballen en zwemmen. Maar vooral drank spelletjes in de mooiste omgeving. Na 3 dagen Hai long Bay heb ik een dag nodig om bij te komen in het backpackers hostel. De volgende dag is het gelijk weer volle bak met “Oktober Fest” wat onbeperkt drinken en gratis bbq betekend.

Tijdens mijn webdesign/webdevelopment cursus van afgelopen jaar in India waar ik Olly heb ontmoet en we sinds die tijd contact hebben gehouden, hebben we elkaar nu weer ontmoet in Hanoi. Dit maal omdat Olly wel zin had in een 1600km motor avontuur door Vietnam. Na aankomst heeft Olly de volgende dag gelijk een motor gekocht. Net als ik een Honda Win 100cc met een enorm rack voor de backpack. Tom van Sapa en Hai long Bay besloot ook een motor te kopen en met ons mee te reizen. We vertrokken om 3 uur en met mijn telefoon op de tank getaped moest het een makkelijke rit worden richting Hai long Bay, maar de navigatie stuurde ons over kleine wegen en door kleine dorpjes de verkeerde richting op. Soms veranderde de weg in een smal zand pad, met kuilen en steile hellingen. Hier gebeurde dan ook ons eerste ongelukje. Berg op wilde de zwaar bepakte motor van Olly niet meer omhoog, en begon achteruit te rollen en Olly viel omver, met de gloeiend hete uitlaat op zijn been. Na een korte pauze en het ontsmetten van Olly's wond en wat foto’s weer klaar om verder te gaan. Als het donker is en mijn verlichting er mee op houd besluiten we om een hotel te zoeken. We vinden een mooi hotel, en tijdens het onderhandelen van de prijs ontstaat veel verwarring. Ze bieden ons een goedkope kamer voor 4 uur. Vreemd maar niet genoeg, dus we betalen wat extra Dongs en we krijgen de kamer voor 12 uur. Als we in de kamer zijn en bekijken wat we gereden hebben komen we er achter dat we de verkeerde richting in gereden zijn en dat we maar 30 km hebben afgelegd in 4 uur.

De volgende dag besluiten we om niet naar Hai long Bay the gaan en verder naar het zuiden te rijden. Als we na 30 minuten rijden een restaurant vinden voor ontbijt horen we harde muziek uit een tent komen aan de overkant van de straat. We besluiten een kijkje te nemen en als we ons hoofd om de hoek van de tent draaien zien we een groep feestende mensen die staan te schreeuwen dat we binnen moeten komen. Het blijkt een bruiloft te zijn en krijgen alle een pot bier, en klein glaasje voor de rijstwijn en een bord met chopstick’s. Na 30 minuten komen we erachter dat wedding crashen om 10 in de morgen een slecht idee is, aangeschoten van de bier en rijstwijn stappen we weer op de motor. Gelukkig is de weg een stuk beter en rechtdoor. We verwachten heel wat km’s te kunnen afleggen op deze manier. 7 uur ’s avonds komen we aan in een stad, 170 km hebben we afgelegd vandaag. Pfff nog niks, want het is 1600km naar Ho Chi Minh, op deze manier halen we het nooit. Daarom besluiten we de volgende dag een nachttrein te pakken naar Hue. We pakken weer een dubieus hotel, waar we weer een kamer voor 4 uur krijgen aangeboden en na het betalen van extra Dongs krijgen we de kamer voor 12 uur. De volgende ochtend kopen we de trein kaartjes en leveren we onze motor af ze worden ingepakt in houten kisten. Als we de hele dag in een luxe hotel hangen wachtend op de nachttrein worden we uitgenodigd voor de volgende bruiloft. Hier krijgen we weer fantastisch eten en whisky shots. Dronken en voldaan stappen we in de nacht trein, en komen de volgende dag 670km verder aan in Hue.
Hue voelt goed en we vermaken ons er met het bezoeken van de stad en ’s avonds feesten in een van de vele kroegen. Na 4 dagen maken we ons klaar om naar Hoi An te rijden, 128km en het kost ons ruim 8 uur. Onderweg stoppen we om te zwemmen bij een waterval, foto’s maken op de geweldige berg routes en noodgedwongen omdat we met 5 man door een zwerm bijen rijden. 3 van ons worden gestoken, waaronder ik. Gelukkig valt het allemaal mee, en kunnen we na een korte pauze weer door rijden.

’s Avonds om 9 uur komen we aan in Hoi An. Dit Hostel is anders, het is relaxt en weinig kroegen. Een goed moment om bij te komen van al het feesten de afgelopen weken. We blijven hier 3 dagen, tijd om de motoren te repareren en het strand te bezoeken en de volgende trip voor te bereiden. Met goeie tips van de Australische eigenaar van het hostel moet het in 4 dagen lukken om in Ho Chi Minh te komen. 860 km is veel meer dan we tot nu toe nog gereden hebben, en dat in 4 dagen. Olly en ik hebben beide een maatwerk colbert laten maken voor de tocht. Foute tekst foute kleuren en 30 euro lichter.

Gemotiveerd door onze biker jackets vliegen we richting onze eerste overnachting, de wegen zijn zeer goed, afwisselend met bergen, bossen, en mooie bochten. Zonder vrachtwagens en bussen voelen we ons “ the kings of the road”. Hannes die is aangesloten bij de groep voelt zich zo relaxt dat hij met zijn koptelefoon en reggae muziek in slaap valt tijdens het nemen van een bocht. Geschrokken van het de enorme schuiver zien we Hannes lachend de struiken uit komen, met zijn motor die vol groene struiken zit. Gelukkig kunnen we na het snoeien van de motor verder en besluit Hannes niet meer naar reggae te luisteren tijdens het rijden. De wegen blijven 2 dagen zo mooi en rustig, we slapen in kleine hotelletjes in de bergen. Staan iedere morgen om 5 op om voor het donker ons doel te bereiken. Maar op de een-na-laatste dag is het afzien, de wegen zijn slecht en erg druk. We hebben zelfs hinder van de tropische storm Gaemi die over Vietnam raast. Als Tom een bus ziet staakt hij de reis, en koopt een kaartje voor Ho Chi Minh en zijn motor. Wij zijn vast beraden om door te rijden, de regen moet vast wel een keer ophouden. Maar het word alleen maar erger. Onze motoren hebben het zwaar in de hevige regen en de wegen die in rivieren zijn veranderd. We moeten om de haverklap stoppen en een garage vinden, inmiddels doen we 4 uur over 20km. ’s Avond tijdens de zoveelste lekke band besluiten we een hotel te pakken. Het is een guesthouse in ‘the middle of nowhere’ geworden, maar gelukkig niet ver meer van Ho Chi Minh. De volgende dag vertrekken we vroeg en we doen het relaxt aan en na vele tops komen we 5 uur later gesloopt aan.

We vinden snel het hostel waar Tom met wat koude biertjes op ons wacht. We parkeren onze motoren en nemen een verfrissende douche. Zo smerig van alle stof en uitlaat gassen van het laatste stuk, en nog onder de modder van de tropische storm kunnen we wel 2 douche beurten gebruiken. Na 4 dagen intense motor rijden zoeken we een mooi terras, genieten van de tocht en de spannende verhalen met wat bier en snacks. Dit was een van de bijzonderste dingen die ik ooit heb gedaan, het was mooi, genieten, soms afzien maar vooral heel veel lachen.

Ik heb nog een visum voor Vietnam tot december, Hannes en ik rijden door richting de Mekong Delta waar we een ferry proberen te pakken om met onze motoren naar het eiland Phu Quoc te varen. Dit schijnt wederom bijzonder te worden,…