Ulaanbaatar – Beijing

’s Morgens vroeg om 7 uur ben ik weer op de trein gestapt. Dit keer richting Beijing, het laatste stuk van mijn trein avontuur. Het is een Mongoolse trein tot de grens van China, daar zal de trein gelift worden en het onderstel vervangen worden. Dit omdat de treinrails in China een andere afmeting heeft. Als ik in mijn hut kom, zitten er 3 vrolijke dames uit Bakel. Via hun heb ik de groeten aan mijn mattie Mieke kunnen doen. Eens wat anders dan een kaartje sturen;) Het is de gezelligste hut die ik tot nu toe heb gehad. Ook al maken ze me af en toe stapel gek die vrouwen. Als ik ergens in de middag de hut wil ontsnappen kom ik in de restauratiewagon, waar langzaam een ware nachtclub is ontstaan. De muziek staat hard, de vodka vloeit rijkelijk er word gedanst en heel veel gelachen. Als we bijna bij de grens zijn en iedere terug naar de hut moet, spreken we af na de grens terug te komen. Ik haal het net tot aan mijn hut en val als een blok in slaap. Agnes is zo vriendelijk om voor mij het bagageverklaringsformulier in te vullen. Als ik weer wakker word, totaal verward blijken we al in China te zijn. Ik heb blijkbaar heel wat gemist, de douane het wisselen van het trein onderstel. Nu snap ik ook waarom ze dit de vodka trein noemen. Als we aan komen in Beijing neem ik afscheid van de dames, ik heb erg genoten van deze trein, de hut en de goede zorg en het feest in de restauratiewagon.
In Beijing moet ik een tijdje zoeken, maar uiteindelijk vind ik mijn hostel, helaas is het overboekt en moet ik nog een tijdje verder zoeken naar een nieuw hostel. Onder tussen word ik mee genomen door verschillende chinezen die me de goeie kant op willen helpen. Bij aankomst van mijn hostel boek ik gelijk voor de volgende dag een excursie naar de Chinese Muur. Er gaan nog 3 mensen van het hostel mee. En als ik de volgende ochtend in de bus stap kom ik Rob en Chantal weer tegen, alsof ze me achtervolgen. Ik kom deze gezellige mensen al tegen vanaf Listvyanka en ik weet dat ze in de zelfde trein zaten van Moscow naar Irkutsk. Het is een rit van ongeveer 3 uur, het is een wandel en klim excursie die ik bewust heb gekozen om zo min mogelijk toeristen te zien. Ik ga met Manuel van mijn hostel voor het lastige stuk om de paar toeristen die er zijn te ontwijken. We klimmen de berg op richting de muur en als we boven zijn beseffen we het, This is the f*cking wall! We kijken links en recht en zien alleen maar muur die over de bergen kronkelt. Wat is dat ding indrukwekkend. Na 5 uur over de muur geklommen te hebben komen we terug bij de bus, helemaal afgepeigerd val ik in slaap in de bus. Later die avond op het terras van ons hostel kom ik Niels tegen, en wat een gast is dit, hij reist al 1 ½ jaar en is nog lang niet klaar. Samen huren we de volgende dag 2 mountainbikes en crossen wat door Beijing. Nu bevalt me Beijing echt goed. Ik heb het fietsen gemist! En Beijing is zoveel mooier op de fiets dan met de metro, we besluiten daarom de fietsen een paar dagen te houden. De volgende dag bezoek ik nog de verboden stad, en we fietsen naar het olympisch stadion. Later die avond koop ik een trein kaartje naar Shanghai, ditmaal een andere trein, een trein die harder als 80 gaat namelijk 320km/u.
De reis verloopt zeer vlot en in 5 uur ben ik in Shanghai. Shanghai is niet echt mijn stad, het lijkt voor mij een beetje op New York. Wolkenkrabbers en moderne gebouwen, maar dan zonder alle terrasjes en restaurants. Mijn hostel is gelukkig in het oude gedeelte van de stad, voor mij is dit ook het mooiste en het echte China. Na een paar keer door de stad gewandeld te hebben, alle hoge moderne gebouwen gezien te hebben beland ik iedere avond op het terras van het hostel waar het altijd gezellig is en sfeervol. Met een aantal mensen heb ik afgesproken om naar Naining te gaan, maar eerst moet ik naar Nanning. Hiervoor koop ik het allergoedkoopste kaartje alle tijde, een “4th class hard sleeper” bewust voor gekozen omdat ik die nog niet gehad heb. En het valt echt wel mee, het is verbazingwekkend comfortabel. De slaapcabines zijn open en ieder heeft 6 bedden, ik slaap 3 hoog de bovenste. De reis duurt 27uur, en ben blij als ik aankom. Er is niet veel te doen in Nanning en er valt weinig over te vertellen. Ik ben hier puur voor mijn visa en de trip naar Naining. Ik kom veel leuke mensen tegen met alle bijzondere verhalen. Mensen die wachten op een visa, mensen die net uit Vietnam komen, en gepensioneerde Australiërs die daar leven. Maar als mijn visa binnen is ben ik blijk dat ik mijn volgende ticket kan gaan boeken. Dit maal ga ik met de slaapbus, er werd geadviseerd om dit te doen met de slaaptrein. Maar de bus had ik nog niet gehad, en hoe relaxt is die bus! Je moet je schoenen uitdoen als je binnen komt. Krijgt een bed aangewezen, wat overigens veel te kort en te smal is. Maar toch, heb een flat screen met Chinese film. Als ik wakker word en de bus uit moet, blijken we te moeten overstappen op de boot. Ik volg alle chinezen maar gewoon en het blijkt goed te komen. Op de boot word het langzaam licht, we komen dichter bij de haven en langzaam begin ik te zien waarom dit het Hawaii van China is, het is groot, hoge gebouwen, en hoe dichter bij ik kom hoe mooier het begint te worden. Ik ontmoet vrienden van Shanghai in Haikou en de volgende morgen gaan we naar Sanya. Daar moet het echt mooi zijn. Maar voor dat we gaan slapen gaan we eerst wat eten, echt chinees. Oester, gamba’s, vis, gestoomde groentes. Zo lekker en zo niet chinees in mijn ogen, maar toch eten zij dit elke dag. Het is het beste wat ik in mijn reis heb gegeten. In Sanya is het zo mooi en relaxt, we bezoeken iedere dag een ander strandje, met mooi strandzand en super helder water. Dit is echt genieten ten opzichten van alle grote en overbevolkte steden die ik in de afgelopen weken heb bezocht. ’s Avonds is het genieten op een van de vele terrasjes met vis, schaaldieren en vlees van de bbq. Er is zoveel keus en alles is heerlijk en goedkoop. Vandaag weer afscheid genomen van iedereen, ik vlieg vandaag naar Hanoi Vietnam. Ik had graag de boot genomen, maar die varen pas weer in november. Als ik in Vietnam ben zal ik mijn blog regelmatig updaten omdat ik een visa heb voor 3 maanden heb. Iedereen bedankt voor al jullie lieve berichten, super leuk dat jullie mij volgen. Ook wil ik graag nog even Fam. Hendrikx feliciteren met hun nieuwe aanwinst!