Transsiberie express naar Irkutsk

1 augustus is de reis echt begonnen, om 23.45 Moscow tijd stap ik op de trein naar Irkutsk. De gehele reis zal die tijd worden aangehouden terwijl je door verschillende tijdzones reist. Het station in Moscow was erg hectische, omdat er 3 stations langs elkaar liggen en alles in het Russisch staat aangegeven. Vandaar heb ik toch maar wat Russische woorden voor vertrek in de kroeg geleerd. Op die manier had ik om 23.00 de trein al snel gevonden.
Ik zit 2de klas, deel mijn hut met een zeer vrolijk Russisch gezin, alleen de vrouw spreekt 6 woorden engels. Het houd dan ook altijd snel op. Dus ik zit veel in het restaurant om nog maar meer Russisch te leren, dat valt zwaar tegen. Toch zijn ze in mijn hut erg vriendelijk, en ik krijg constant eten en drinken aangeboden. De rest van de wagon zijn ook Russen, ik ben de enige toerist. Het is voor de trein gaat rijden erg warm en veel mannen met piva(bier) buiken, die hun T-shirt boven hun buik hebben getrokken. Het stinkt naar zweet. Toch als de trein gaat rijden en de airco aangaat is het allemaal erg goed. In het restaurant kun je een lekker koud biertje drinken of een goeie maaltijd krijgen. De trein stopt op verschillende stations, waar allerlei kraampjes staan waar je van alles kunt kopen. Al snel kom ik er achter dat het blikvoer wat ik heb mee genomen nergens voor nodig was, en besluit mijn blikken aan de Russische familie in mijn hut te geven. Er word een doos tevoorschijn gehaald en ik krijg een groot blik met een varken erop terug. Hmm, bedankt;)
Tijdens de reis ontwikkel ik een routine. ’s Morgens ontbijten in de restauratiewagon. Daarna wat foto’s maken. Een beetje lezen tot ik in slaap val. Als ik wakker word doe ik meestal wat lopen door de trein. Wat foto’s uit het raam maken en een biertje drinken in de restauratiewagon. Daarna weer wat lezen op bed, tot ik weer in slaap doezel. ’s Avonds eet ik nog wat in de trein, het bestellen is altijd een verassing. De helft hebben ze niet en het meeste is een surprise wat het nu echt is. Toch smaken de overgebleven opties goed. Zoals ossentong soep. Dan drink ik nog een biertje met mijn hut genoten, en maken ons klaar om te gaan slapen. Ik lees tot ik in slaap val. Iedere dag gaan we eerder slapen ivm met het tijdsverschil. Toch slaap ik erg makkelijk in de trein, het gewiebel is heerlijk. En met mijn oordoppen in hoor ik niks.
5 dagen later om 2 uur ’s nachts komt de trein in Irkutsk aan. Daar is het 5 uur later. Dus een mooie tijd om een hotel te zoeken. Een heerlijke douche te nemen, omdat ik 5 dagen me gewassen heb met vochtige doekjes. Ik maak een wandeling door Irkutsk en besluit om de volgende dag snel naar het meer Baikal te gaan. Met een taxi daar heen omdat ik de bussen niet kan vinden, terug zal ik de bus wel pakken. Dat kan nooit niet zo moeilijk zijn. Ik kom in Listvyanka aan. Een klein dorpje aan het meer. Ik vind een heel mooi hostel, wat vol geboekt is. Er is gelukkig een privé kamer over. Geen probleem, want deze kost maar 150 roebels meer . spullen uitgepakt, bed opgemaakt kom ik Jérôme tegen. Een gast uit Frankrijk, die vraag of ik koffie met hem ga drinken in het dorp. Naar een super slechte bak koffie, blaast hij en zegt hij op een frans accent. Ik heb energie nodig, zullen we een biertje drinken. Prima zeg ik, want ik kom er al snel achter dat er na wandelen of een boot tocht niet veel meer is te doen. Dus met hem heb ik de ideale maat gevonden om ‘s morgens lekker te ontbijten, koffie slaan we voortaan over. Maar wel kopen we verschillende keren per dag een gerookte vis op de markt, die nemen we dan mee op het strand, terras of een restaurant in. Dit is echt de lekkerste vis die ik ooit heb gegeten. Ook zwemmen we af en toe in het ijskoude maar o zo mooie water omringt door bergen. Verschillende keren worden we door russen uitgenodigd om bier te komen drinken. Waar altijd wat vodka bij komt. Het meest genoten heb ik van de Russische onderzee mariniers. Die na wat bier en vodka steeds openhartiger worden. En met veel tekenen en internetten, begrijp ik dat ze heel wat zeeën hebben gezien en ook met kernkoppen aan boord. Zelf tekenen ze op een gegeven moment Amerika en een onderzeeër, die een hele grote torpedo met ballen afschiet en het nucleaire teken erop. ‘’i wish’’zegt hij met een grote smile. Een Australiër die nog meer moeilijke vragen heeft en foto’s van de onderzeeër aan het zoeken is maakt ze kwaad. Ze nemen me apart en vragen of hij een spion is. Ik doe er maar lacherig om, maar ik zie dat ze het menen. Ik loop naar binnen en zeg tegen de Australiër dat hij beter z’n mond kan houden. Ja, dat kreeg ik in de gaten zegt hij. Het eindigde met armpje drukken laatste paar bier en ze moeten terug. Iedere avond is het heel gezellig in het hostel. Waar altijd bier op tafel staat en een fles vodka. Met 15 mensen is dat er zo door heen. De meeste gaan op tijd slapen en met wat Franse en Israëliërs opzoek naar een kroeg. We vinden er eindelijk een. We worden hartelijk ontvangen door de Russische vrouwen, maar als de mannen dronken en jaloers worden en de sfeer in 1 keer erg vijandig word besluiten we om te gaan.
De laatste dag kom ik 2 Nederlanders tegen, Kiki en Joost. Samen met Jérôme gaan we een visje halen en met wat bier richting het strand. Het is weer erg gezellig, en kost veel moeite om de gezellige mensen en het o zo mooie Listvyanka achter me te laten. Het voelt niet echt als Siberië, het is er teveel paradijs voor. Met Jérôme maak ik de deal, dit doen we een keer over in de winter, om temperaturen van -40 tot -50 te voelen. Ik pak de laatste bus naar Irkutsk, waar ’s nachts de trein naar Ulaanbaatar, Mongolië vertrekt.